ماهی سرخو یکی دیگر از ماهی های محبوب استان های جنوبی می باشد. این ماهی با طعم فوق العاده خود توانسته است جایگاه ویژه ای را در بازار به خود اختصاص دهد. می توان گفت ماهی سرخو در بندر دیر بسیار طرفدار دارد. محل زندگی این ماهی در خلیج فارس می باشد.
ماهی سرخو همانند سایر ماهیان دریایی منبع بسیار غنی از پروتئین می باشد. مصرف 100 گرم از این ماهی حدود 58 درصد نیاز روزانه بدن انسان را به پروتئین تامین می کند. این گونه در جهان دارای اهمیت اقتصادی بالایی بوده و گوشت آن از نظر مصرف کنندگان دارای مرغوبیت و طعم مناسبی می باشد. این ماهی را می توان به صورت کبابی یا سرخ شده طبخ نمود.

نام انگلیسی: John's snapper

نام بومی: ماهی حمرو، سرخوی کم پولک

وزن سایز کوچک :250تا 300 گرم

وزن سایز متوسط : 500 تا 600 گرم

وزن سایز بزرگ : 1 کیلو به بالا

مدل های پاک کردن و میزان دور ریز:
از وزن محصول پس از پاک کردن به میزان دور ریز محصول کم می شود.

پاک شده: شکافی زیر شکم ماهی ایجاد کرده و محتویات شکم و آبشش آن را خارج می کنیم. پولک ماهی را می زنیم اما سر و دم زده نمی شود.

میزان دور ریز مدل پاک شده: 200 الی 250 گرم

فیله شده: سر و دم ماهی پاک شده را می زنیم.سپس آن را از پهلو و به موازات مهره ها برش می دهیم و استخوان ها را جدا می کنیم

میزان دور ریز مدل فیله شده: 400 الی 450 گرم

قطعه شده: سر و دم ماهی پاک شده را میزنیم و سپس آن را به شکل قطعات مکعبی هم اندازه برش می دهیم.

میزان دور ریز مدل قطعه شده: 250 الی 300 گرم

روش های پخت:
ماهی سرخو دارای گوشت بسیار نرم می باشد. این ماهی را می توان به صورت کبابی یا سرخ شده طبخ نمود. ماهی سرخو بصورت کبابی برای بیماران قلبی و افراد دیابتی بسیار مفید می باشد. همچنین مصرف این ماهی به صورت کبابی علاوه بر سلامت بیشتر منجر به کاهش حملات قلبی نیز می گردد.

ارزش غذایی:
ماهی سرخو همانند سایر ماهیان دریایی منبع بسیار غنی از پروتئین می باشد. مصرف 100 گرم از این ماهی حدود 58 درصد نیاز روزانه بدن انسان را به پروتئین تامین می کند. علاوه براین، این مقدار ماهی دارای 140 کیلوکالری انرژی است. در برابر مزایای تغذیه ای همچون میزان پروتئین بالا میزان چربی مضر در این ماهی حدود 1 درصد است. ماهی سرخو دارای ویتامین B5و B12 بوده و سرشار از فسفر، پتاسیم و اسید چرب امگا می باشد. این ماهی دارای گوشت بسیار لذیذ است. مصرف این ماهی منجر به کاهش خطر ابتلا به سرطان کلیه، پروستات، پانکراس و دستگاه گوارش می گردد. تحقیقات نشان داده اند که مصرف گوشت ماهی سرخو به دلیل دارا بودن میزان سلنیوم بالا و اسید آمینه تریپتوفان تا 39 درصد خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد.

مشخصات کلی ماهی سرخو:
رنگ ماهی سرخو قرمز متمایل به صورتی می باشد و دارای گردن ضخیم و گوشتالویی است، دهان سرخو بزرگ بوده و کوهان دارد، وزن آن به سه تا چهار کیلو هم می رسد. این ماهی در سطح پشتی دارای10 عدد شعاع و 13-14 خار می باشد. به طور کلی در اطراف بدن رنگ خطوط افقی زرد تا نقره ای، سایه ای از نقره ای سفید در شکم و زیر سر و همچنین یک نوار پهن بزرگ سیاه و سفید عمدتا بالای خط جانبی دارا است. ماهیان بالغ احتمالا به وفور در مناطق صخره مرجانی؛ ماهیان جوانتر در مصب های مانگرو یافت می شوند. این ماهی از ماهی های کوچکتر و بی مهرگان از جمله میگو ها، خرچنگ ها تغذیه می کند.

این ماهی در آب های غربی اقیانوس آرام، شرق آفریقا، آب های شمالی جزایر ریوکیو و استرالیا پراکنش دارد. ماهی سرخوی معمولی یکی از ماهیان کفزی بوده و در مناطق مرجانی و صخره ای خلیج فارس یافت می شود. این ماهی از سواحل و گاهی تا اعماق 80 متر نیز مشاهده می گردد. ماهی سرخوی معمولی در آب های سواحل استان هرمزگان، جزایر صخره ای مانند هرمز، لارک، کیش و قشم زیست نموده. این گونه در مناطق جغرافیایی خاص خود (مناطق صخره ای و مرجانی) سهم عمده ای از میزان صید را به خود اختصاص می دهد.عمدتا توسط گرگور، قلاب صید می گردد